Wat gaat het snel. Bijna 6 maanden geleden is mijn kleine man mijn leven binnen gesprongen.
Mmm gesprongen… klinkt super snel en super easy maar dat was het niet ;-).Al een geluk dat je niet alles tot in detail kan onthouden!(Maar kom ik mag niet klagen, mijn kleine man was er na ongeveer een kleine 4 uurtjes afzien.) Om nog maar te zwijgen van de kl* borstvoedingsperiode. Been there, done that maar zal het geen tweede keer doen. Ik was al geen activiste die borstvoeding bij iedereen de strot in duwt, maar wou het wel proberen. En dat proberen heeft mij er nog steeds geen fan van gemaakt. Stress voor moeder en zoon elke maaltijd opnieuw, pijn, bloed, gesukkel met zalfjes, tepelhoesjes, kolven, opwarmen met warme pampers, afkoelen met compressen… Na een dikke 8 weken overgeschakeld en pfieuuuwwwww voor ons beiden een pak minder stress! Eerst denkend dat ik de enige was die het niet aankon, gefaald voelen als moeder. Gelukkige had ik een top van een vroedvrouw aan huis die me van dat ‘slechte’ gevoel heeft afgepraat en aangezien er een babyboom in de kennissenkring was toch direct ondervonden dat ik niet de enige was. Als je zwanger bent hoor je van jan en alleman ‘je gaat toch borstvoeding geven hé! Zoveel beter voor je kind, zoveel beter voor je zelf, zoveel dit zoveel dat”. Er wordt je een roze wolk aangepraat om U tegen te zeggen, rozengeur en maneschijn met het lieflijke getsjilp van vogels erbovenop. En wanneer je dan gestopt bent, dan komen ze af met ‘ja ik ben ook snel gestopt, doet pijn hé,is niet gemakkelijk,… . Dus die periode wring ik naar de achtergrond.
Wat ik wel wil onthouden zijn al die kleine dingen die hij doet. Al die dingen die je doen smelten en zuchten en zwijmelen. Je mag dan nog zo veel mogelijk foto’s proberen te trekken en video’s proberen te filmen, the real thing is toch nog iets anders.De eerste keer dat hij lacht, kirt, brabbelt,… Zelfs zijn eerste boze brul wil ik niet vergeten.
Zijn gekriebel als hij ‘smorgens op m’n schoot melk drinkt, zijn gegibber als je onderaan zijn (dubbel) kinnetje wrijft,… *smelt*
En dan is dat mannetje nog geen heel jaar… Ik ga gewoon veel te veel hebben om in mijn bescheiden hoofd te kunnen proppen! Maar hoe meer toffe herinneringen, hoe sneller en gemakkelijker ik ze kan oproepen als het even tegenvalt. Als meneer last heeft van één van zijn sprongetjes(gelukkig nooit lang en veel last van), als zijn ogen toevallen (of eerder zijn oogballen alle kanten beginnen op te draaien) en hij nilles willes wil slapen, als hij ‘snachts luidkeels duidelijk maakt dat hij wil spelen (en dat is nog niet veel voorgevallen), als hij in plaats van een boertje zijn hele fles over je heen kwakt.
6 maanden… ik kan het me niet meer voorstellen hoe het was zonder hem (moet redelijk leeg geweest zijn) en ik zou absoluut niet meer zonder hem kunnen!
