donderdag 13 november 2014

De kriebels

Ik heb een zwak voor dieren. Niet één bepaalde soort maar alle dieren.
Ik zie niet alle dieren even graag, krijg van sommige echt de rillingen en wil ze liever niet tegenkomen, maar wens geen enkel van hen het slechtste toe.
Ik zal geen dier bewust doodmeppen, verpletteren, plat rijden, fijn knijpen , verdelgen, ...
Zijn er teveel muggen aanwezig? Dan begin ik naarstig rond te sproeien met azijn, munt, rozemarijn, eucalyptusch geurtjes , ... Alles wat die venijnige monstertjes kan weghouden zonder ze om zeep te helpen.
Blijkbaar is er zelfs al een muggenapp de Antimosquito. Heb dit eens horen voorbij komen op radio 2. Hoewel ik een fervente Klara luisteraar ben staat 's morgens in de badkamer radio 2 op. Vroeger was het inspecteur de Caluwé, nu is het De Inspecteur met Sven Pichal. Daar wordt heel wat uitgetest en toegelicht. Zoals ook deze app. Je toestel waarop de app is gedownload zou dan hoge frequentietonen verspreiden waar muggen niet tegen kunnen. Werkt niet altijd, zij raden eerder een muggenlamp aan. Blijkbaar heel efficiënt maar ik ben niet zo te vinden voor het 'doden' en het geknetser de hele tijd van de beestjes die tegen de lamp vliegen. Hun andere 'puur natuur' tip is een bord met water en 2 drupjes zeep. Trekt muggen en vlooien aan waardoor deze verdrinken.
Aha en nu betrap ik mij op een leugen. Vlooien... de enige dieren die ik bewust dood. En hoogst waarschijnlijk zullen daar ook de luizen bij komen wanneer deze de haardos van mijn kleine man bevolken.
Onze honden en katten hebben hier enkele zomers geleden enorm veel last van gehad. Ik heb echt het onderste uit de kan moeten halen, we stonden bijna op het punt om een speciale firma te laten langskomen om ons hele huis vlooivrij te krijgen. Mijn dieren hebben weken look te eten gekregen, werden geparfumeerd met allerlei lavendelodeurtjes, werden dagelijks gekamd, kregen constant nieuwe slaapdekentjes. Het werd alleen maar erger. Tip van de dierenarts : preventief indruppelen met anti-vlooienmiddeltjes, manden bespuiten ,... En dit alles was al op voorhand gedaan! We gebruikten zelfs al een stevigere versie dan de gewone dierendruppels van Frontline. Zeer duur maar zogezegd zeer effectief. Na het natuur-diervriendelijke arsenaal aan producten toe te passen was het de beurt aan de zwaardere producten. Geen verandering. Zelfs wij kregen beten van die venijnige diertjes. Al een geluk dat ze niet kunnen overleven op de mens! Ons laatste redmiddel was een zeer agressief product dat enkel met een btw-nummer mocht aangekocht worden. Je moest een hele kleine hoeveelheid mengen met water en dan verstuiven in de woning. Zeker bij deuren, plinten, nesten, zetels,... Dan moest de ruimte verlucht worden. En geloof mij dat was nodig! Je mocht het ook niet op planten spuiten, of in de buurt van drinkwater. Dit hebben we enkele weken herhaald en plotsklaps waren de venijnige bastaards verdwenen. En hout vasthouden maar ze zijn niet meer wedergekeerd!
Spin in huis? Na eerst enkele ogenblikken te verstarren en de situatie in te schatten of ik ze veilig kan passeren wordt de man ingeschakeld die met glas en andere attributen de indringer netjes buiten zet. En soms, heel soms mogen ze blijven zitten van mij om mij op een veilige manier van de vliegen en muggen af te helpen. De natuur mag zijn gang gaan!
Brrrr als ik er nu zelfs nog maar aan denk krijg ik de kriebels van spinnen. Ik vind het eigenlijk fascinerend beestjes. Ooit al eens zo een web zien gefabriceerd worden? Echt klassewerk! Maar ze hebben hun uiterlijk niet mee. En de film Aragnofobia zal daar ook geen goed aan gedaan hebben.
Ooit heb ik die gezien als kind (zal jaren '90 geweest zijn) en toen is de liefde bekoeld. Spinnen die uit je neus kruipen, nergens veilige voor de super snelle soort,... brrr brrr brrr.
Maar ik mag niet klagen, hier in België zijn er nog niet veel grote en gevaarlijke spinnen die 's nachts ineens kunnen te voorschijn komen. Tenzij ik net een lading exotische planten uit de rimboe heb laten overkomen.
Of ja in de dierentuin-dierenwinkel ga ik ook wel eens piepen bij de 6-potige vriendjes. Gewoon zomaar, om mezelf te jennen ofzo. Eerst de angst overwinnen om er naar te kijken, dan gefascineerd bestuderen en dan teveel fantasie de vrije loop laten gaan met horrorscenario's te bedenken over hoe ze ineens uit hun afgesloten plekje kunnen komen.
Bij slangen en andere gladde beesten heb ik dat niet echt. Het zijn enkel de geleedpotige die mij de stuipen op het lijf jagen.
Van de dieren hé, want met mijn fantasie krijg ik nog wel van meerdere zaken de stuipen op het lijf.
Ik heb een zwak voor horror-thriller en al wat daar mee te maken heeft.
Films, verhalen, foto's, prenten, boeken,... Programma's die gaan over waargebeurde zaken ivm geesten helemaal aan de top. Op Investigation Discovery was er een periode niet anders dan zo'n programma's op vrijdagavond. Eerst onderzoekers die zochten naar sporen en activiteiten van geesten. En ja ik geloof daar in. En dan mensen die vertelden over demonen en dit werd dan nagespeeld. Bibber, sidder, beef! Allemaal spek voor mijn bek. Dat ik daarna niet meer zonder lampje durfde slapen neem ik er wel bij.
Ik heb gewoon teveel fantasie. In mijn hoofd kan alles. En dan bedoel ik echt de zombies die ronddwalen over de straten. Dat kan ! Toen ik nog thuis woonde had ik zelfs getimed hoelang het duurde eer ik van mijn bed tot in de zolderkamer kon geraken om mij daar te verstoppen.Thuis heb ik al geoefend om de trapladder van de zolder naar boven te krijgen als ik op de zolder zit. Ahja want een zombie kan niet klimmen, die zijn daar te dom voor.
Series als The Walking dead gaan er in als zoete broodjes.
Het wereldwijde web heb ik al afgezocht naar foto's met geesten. Ben toen ook gebotst op foto's van vroeger van de doden.
Ergens Post Mortem Photography, maar waarschijnlijk zal dat in die tijd ook een manier van verwerken geweest zijn. Nu voor kinderen die mee op de foto worden gezet met overleden broer of zus of andere familieleden moet het eerder traumatisch geweest zijn. Bij sommige zie je bijna niet dat ze eigenlijk al overleden zijn. Als ze rechtstaan wordt hun lichaam tegen een staander gezet, soms zijn de ogen nog open,...
jaren 1800-1900 werden er weinig tot geen foto's getrokken in een familie. Pas wanneer er iemand dood was en men deze persoon niet wou vergeten werd er een foto getrokken. De overleden persoon in kwestie werd dan zo gezet of gelegd dat het niet echt opviel dat hij of zij dood was. Voor ons klinkt dit enorm gruwelijk die


Als je er niet tegen kan raad ik aan om niet naar onderstaande foto's te kijken.